- tayqulp
- сущ.1. кружка (сосуд в форме стакана с ручкой для зачерпывания воды)2. ковш (широкий открытый сосуд с ручкой для зачерпывания жидкостей)
Azərbaycanca-rusca lüğət. Dörd cilddə. Bakı, “Şərq-Qərb”. M.T.Tağıyev . 2006.
Azərbaycanca-rusca lüğət. Dörd cilddə. Bakı, “Şərq-Qərb”. M.T.Tağıyev . 2006.
tayqulp — (Ağdam, Cəbrayıl, Xanlar, Xocavənd, Kəlbəcər, Kürdəmir, Oğuz, Şamaxı) su içmək üçün qulplu mis qab. – A bala, o tayqulpu suynan doldu gəti bura (Ağdam); – Bizdə vardı Şamılın uşaxlarında tayqulp, işə keşmir indi daha (Oğuz); – Tayqulpu qoyullar… … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
tayqulp — is. Birqulplu kiçik qazan, tava, suqabı və s. <Mürsəl:> . . <Anam> yumurta bişirmək üçün aldığım təzə tayqulpa qıymır. M. C … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
çalma — I (Füzuli, Kəlbəcər) suqabı. – Çalmeynan su içirix’; – Çalmeynan tayqulp bir şeydi (Kəlbəcər) II (Ağdam, Xocalı) dəryaz. – Otu çalmeynan çalırıx (Ağdam) III (Qazax) xəşil. – Çalma çalın, yə:x’ IV (Ağdaş) nar, heyva və s. çubuqlarından düzəldilən… … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
tayəlqulf — (İmişli) bax tayqulp. – Tayəlqulfda mana su verdi … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
tayquf — (Qəbələ) bax tayqulp. – Ana, tayqufu ayrannan doldu, ver içim … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
tayqulf — (Ağdam, Xanlar) bax tayqulp. – Sə:ngin yanındadı tayqulf (Ağdam); – Bu tayqulf irəhmətdix’ anamındı (Xanlar) … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
abgərdan — f. 1) parç, tayqulp; 2) abgərdən … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
abriz — f. 1) çirkli su tökülən yer; 2) ayaqyolu; 3) tayqulp, parç … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
birqulplu — sif. Bir qulpu olan; tayqulp … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
parç — is. Tayqulp, birəlli, qulplu su qabı. Parçla su içmək. Bir parç su. – <Usta Zeynal Qurbana:> . . Get bizə, saxsı ləyən var, küpə var, oları və bir parç da götür, gəl. C. M.. Qızxanım . . parçı ağzına qədər ayranla doldurub, Almurad babaya… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
xoş — sif. <fars.> 1. Ürəyəyatan, xoşlandıran, xoşagələn, bəyənilən, yaxşı, gözəl. Xoş xasiyyət. Xoş təbiət. Xoş səda. – <Quşların> . . xoş avazları cütçünü həvəsə gətirdi. S. S. A.. <Xədicə> olduqca xoşsöhbət, eyi təbiətli, geniş… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti